Ο Πηλέας γνωρίζοντας από χρησμό, (μανθάνων ἀπὸ χρησμοῦ βραχυχρόνιος Ἀχιλλεὺς εἶναι)
ότι η μοίρα του παιδιού του όριζε να μην γυρίσει σώος από τον πόλεμο της Τροίας, αποφάσισε να κρύψει τον Αχιλλέα στο νησί του Λυκομήδη, στη Σκύρο.
Πηλεὺς δὲ προγιγνώσκων ὅτι μοιρίδιον ἦν ἐν Τροίᾳ θανεῖν Ἀχιλλέα, παραγενόμενος εἰς Σκύρον πρὸς Λυκομήδην τὸν βασιλέα παρέθετο τὸν Ἀχιλλέα, γυναικείαν ἐσθῆτα ἀμφιέσας ὡς κόρην. ὁ δὲ αὐτὸν μετὰ τῶν θυγατέρων ἀνέτρεφε.
Παραλλαγή του μύθου θέλει την Θέτιδα να αποφασίζει να κρύψει το γιό της στην αυλή του βασιλιά Λυκομήδη, αφού ως θεά που ήταν, γνώριζε το τέλος που περίμενε το παιδί της, επειδή δεν είχε προλάβει να το κάνει άτρωτο και αθάνατο.
....ὅθεν ὡς προειδυῖα ἡ Θέτις τοῦτο, ἦν αὐτὸν παραθεμένη εἰς τὸν Λυκομήδους παρθενῶνα ὡς κόρην ἐν τῇ Σκύρῳ.
Εκεί ο Αχιλλέας γύριζε ντυμένος κοπέλα, ανάμεσα στις κόρες του Λυκομήδη, μάθαινε αργαλειό και ασχολιόταν με όσα καταπιάνονταν τα κορίτσια, ώστε να μην τον αναγνωρίσει κανείς.
....ὑπεκρίθη κόρη εἶναι καὶ ἐλθὼν ἐν
Σκύρῳ ᾤκει μετὰ τῶν τοῦ Λυκομήδους παίδων,
Χρησμός δόθηκε στους Αχαιούς, ότι το Ίλιον δεν ήταν δυνατόν να κατακτηθεί, δίχως την συμμετοχή του Αχιλλέα στον πόλεμο. Έτσι στάλθηκαν ο Οδυσσέας, ο Φοίνικας και ο Νέστορας, προς αναζήτηση του Αχιλλέα. Ο Πηλέας προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε πού είναι ο Αχιλλέας. Όταν όμως η αποστολή των ανδρών έφτασε στο παλάτι του Λυκομήδη, αναζητώντας τον Αχιλλέα, ο πολυμήχανος Οδυσσέας κατάλαβε ότι εκείνος κρυβόταν ανάμεσα στα κορίτσια. Έπρεπε όμως να βρουν έναν τρόπο να ξεσκεπάσουν τον Αχιλλέα, ώστε να τον αναγκάσουν να τους ακουλουθήσει.
Το μυαλό του πολυμήχανου Οδυσσέα, βρήκε την λύση.
....σοφὸς ὢν Ὀδυσσεὺς καὶ ἱκανὸς τῶν
ἀδήλων θηρατὴς πρὸς τὸν τῶν θηρωμένων
ἔλεγχον μηχανᾶται τὰ νῦν·
Μεταμφιέστηκε σε γυρολόγο πραματευτή, και πήρε άδεια από τον Λυκομήδη να δείξει τα πλουμίδια και τα γυναικεία εργαλεία, που πουλούσε, στις κόρες του βασιλιά. Ο πονηρός όμως ανάμεσα στις κορδέλες, τα νήματα, τα έρια, τα υφάσματα, στα πανέρια με την ηλακάτη (ρόκα), την άτρακτο (αδράχτι), τις κερκίδες (σαΐτες), τοποθέτησε και πολεμικά όπλα, σπαθί, τόξο, βέλη.
πολλάς σοι παρθένους ἔδειξε τὰς Λυκομήδους
καὶ παρθένων ἔργα καὶ ὄργανα, τὴν ἠλακάτην,
τὸν ἄτρακτον, τὸ ἔριον, τὸν στήμονα,
τὴν κρόκην καὶ δὴ καὶ τὸν Ἀχιλλέα μεμίμηται
παρθένον ὑποκρινόμενον.
Όταν έριξε την πραμάτεια του στους κήπους, μπροστά στα κορίτσια όλα τα κορίτσια, με θαυμασμό κοίταζαν τις κορδέλες και τα γυναικεία εργαλεία. Ο Αχιλλέας όμως, αν και ήταν ντυμένος γυναίκα, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασμό και κοίταζε τα πολεμικά όπλα και άρπαξε το σπαθί και το κινούσε με πολεμική τεχνική.
μετὰ τῶν τοῦ Λυκομήδους παίδων, ἔνθα καὶ
τῇ Δηιδαμείᾳ συνῆλθεν ss3s4. ὁ Ὀδυσσεὺς
δὲ σταλεὶς ὑπὸ Ἀγαμέμνονος ἀτράκτους καὶ
ἠλακάτας καὶ ὅσα τοιαῦτα γυναικῶν ἐργαλεῖα,
ἔτι δὲ καὶ ξίφη καὶ τόξα καὶ ἰοὺς ῥίψας πρὸ
τοῦ παρθενῶνος τῶν γυναικῶν τοῦ Λυκομήδους
ἐπέγνω αὐτὸν καὶ τοῖς Ἕλλησιν ἤγαγεν·
αἱ γὰρ γυναῖκες τὰ τῶν γυναικῶν ἐπιλέγονται,
Ἀχιλεὺς δὲ ξίφος λαβὼν ἐπειρᾶτο κινεῖν
δεξιῶς καὶ οὕτως ἠλέγχθη.
Ήταν φανερό πια ότι ο Οδυσσέας τον είχε ανακαλύψει. Τότε οι υπόλοιποι σύντροφοι του Οδυσσέα που περίμεναν έξω από το παλάτι, σάλπισαν ένα πολεμικό πρόσταγμα, και άρχισαν να χτυπούν τις ασπίδες με τα σπαθιά τους όπως είχαν συμφωνήσει.
Μόλις ο Αχιλλέας άκουσε τον πολεμικό ήχο, άρπαξε το σπαθί και το τόξο και όρμηξε για μάχη. Είχε πια ολοφάνερα φανερωθεί η ανδρική του φύση.
Οι Έλληνες ζήτησαν να τους ακολουθήσει στον πόλεμο, διότι ένας ήρωας δεν ήταν δυνατόν να περάσει την υπόλοιπη ζωή του, κλεισμένος σ' ένα γυναικονίτη, σαν κοπέλα.
Ο Αχιλλέας πείστηκε και τους ακολούθησε στην Τροία.
Ο μύθος αυτός, που θέλει τον Αχιλλέα, ντυμένο με γυναικεία ρούχα, να παριστάνει την γυναίκα, έδωσε αφορμή στα άρρωστα και διεστραμμένα μυαλά των ομοφυλοφίλων, ξένων αλλά δυστυχώς και Ελλήνων, να τον χρησιμοποιούν ως "άλλοθι;" για να δικαιολογήσουν τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.
Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί πρέπει να προσπαθούν να μας πείσουν για πράγματα, που μόνο στα αρρωστημένα τους μυαλά είναι γραμμένα. Σέβομαι τις σεξουαλικές προτιμήσεις όλων των ανθρώπων. Όταν όμως προσπαθούν με άνανδρο κατά την γνώμη μου τρόπο, να μας πείσουν για τις δήθεν ομοφυλοφιλικές τάσεις φιλοσόφων, και ενδόξων ανδρών, συγχίζομαι και λυπάμαι για την άγνοια τους. Μάλλον θα πρέπει να κάνουν υπερεντατικά μαθήματα αρχαίων ελληνικών, γραμματικής, και φιλοσοφικής σκέψης, για να καταλάβουν την διαφορά του παιδαγωγικού έρωτα, από τον σεξουαλικό, και της λέξης ερώμενος, ή ερωμένος που καμμία σχέση δεν έχει στην αρχαία ελληνική γλώσσα, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείτε σε φιλοσοφικά κείμενα, με την έννοια του εραστή και του αγαπητικού, που εννοούμε σήμερα.
Πρόκειται για την απέραντη αγάπη, σεβασμό και θαυμασμό του μαθητή προς τον δάσκαλο του, ή τον φίλο.Σε κάποια άλλη σελίδα θα μας δοθεί η ευκαιρία να δούμε την διαφορά, και την καταδίκη των σαρκικών παθών και της σαρκικής παιδεραστίας.
Προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο "ο παιδαγωγικός έρως στην αρχαία Ελλάδα" του εκπαιδευτικού και διδάκτορα φιλοσοφίας Γεωργίου Καραγιάννη, των εκδόσεων Μαίανδρος.
Ας επανέλθουμε όμως στην ιστορία του Αχιλλέα στην αυλή του Λυκομήδη. Οι ομοφυλόφιλοι λοιπόν χρησιμοποιούν τον μύθο, ως απόδειξη ότι ακόμη και μεγάλοι άνδρες και ήρωες ήταν "κραγμένες αδελφές", μειώνοντας ακόμη και τους εαυτούς τους, (διότι δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι "κραγμένες") αποσιωπούν όμως την μια πλευρά του μύθου, που είναι και η κυριότερη, όπου αν και μικρό παιδί ο Αχιλλέας, και παρά το γεγονός πως μεγάλωνε μαζί με τα κορίτσια και αναγκαζόταν να μεταμφιέζεται σε κορίτσι για να μην αναγνωριστεί από ξένους, οι αντρικές ορμόνες του, καλά κρατούσαν" και δεν τον πρόδωσαν.
Ίσα ίσα, που ερωτεύτηκε την μια κόρη, την μεγαλύτερη, του Λυκομήδη και έκανε μαζί της ένα γιο, τον γνωστό από τα Ομηρικά Έπη ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟ, που το πρώτο του όνομα ήταν Πύρρος, ονομάστηκε όμως Νεοπτόλεμος, από τον Φοίνικα, διότι και αυτός και ο πατέρας του έλαβαν μέρος σε πόλεμο, ιδιαίτερα νέοι.
ὑπεκρίθη κόρη εἶναι καὶ ἐλθὼν ἐν Σκύρῳ
ᾤκει μετὰ τῶν τοῦ Λυκομήδους παίδων,
ἔνθα καὶ τῇ Δηιδαμείᾳ συνῆλθεν
Philostratus
ἀπόθετος
αὐτῇ ὁ παῖς ξὺν ταῖς Λυκομήδους θυγατράσιν ἐν
Σκύρῳ κρύπτεται κόρη μὲν εἶναι δοκῶν ταῖς ἄλλαις,
μίαν δὲ αὐτῶν τὴν πρεσβυτάτην ξὺν ἀπορρήτῳ
γνοὺς ἔρωτι, καὶ προιών γε ἐς τόκου ὥραν ὁ χρόνος
τὸν Πύρρον ἐκδώσει.
Proclus Phil.,
Ἀχιλλεὺς δὲ Σκύρῳ προσσχὼν
γαμεῖ τὴν Λυκομήδους θυγατέρα Δηϊδάμειαν.
Pseudo-Apollodorus Myth., Bibliotheca
κἀκεῖ τρεφόμενος τῇ Λυκομήδους
θυγατρὶ Δηιδαμείᾳ μίγνυται,
καὶ γίνεται παῖς Πύρρος αὐτῷ
ὁ κληθεὶς Νεοπτόλεμος αὖθις.
Flavius Philostratus Soph.,
Δηιδάμειαν δὲ θυγατέρα τοῦ Λυκομήδους ἔγημε
καὶ γίγνεται αὐτοῖς Νεοπτόλεμος ὀνομασθεὶς
τοῦτο διὰ νεότητα τοῦ Ἀχιλλέως,
καθ' ἣν ἐς τὸ πολεμεῖν ὥρμησεν.
Pausanias Perieg., Graeciae descriptio
τοῦ δὲ Ἀχιλλέως τῷ παιδὶ
Ὅμηρος μὲν Νεοπτόλεμον ὄνομα ἐν ἁπάσῃ οἱ τίθεται
τῇ ποιήσει· τὰ δὲ Κύπρια ἔπη φησὶν ὑπὸ Λυκομήδους
μὲν Πύρρον, Νεοπτόλεμον δὲ ὄνομα ὑπὸ Φοίνικος
αὐτῷ τεθῆναι, ὅτι Ἀχιλλεὺς ἡλικίᾳ ἔτι νέος πολεμεῖν
ἤρξατο.
Eustathius Philol., Scr. Eccl.,
Commentarii ad Homeri Iliadem
Ἔνθα καὶ Δηϊδαμείᾳ τῇ τοῦ Λυκομήδους
συνελθὼν ἐγκύμονα πεποίηκεν, ἐξ ἧς ὁ Νεοπτόλεμος.
....
ὁ δ' ἐπὶ τὰ ὅπλα.
πρότερον δὲ ταῖς παρθένοις συνδιατρίβων,
ἔφθειρε Δηϊδάμειαν τὴν Λυκομήδους.
ἥτις ἐξ αὐτοῦ ἐγέννησε Πύῤῥον τὸν
ὕστερον Νεοπτόλεμον κληθέντα. ὅς τις τοῖς
Ἕλλησι νέος ὢν συνεστρατεύσατο μετὰ
θάνατον τοῦ πατρός. ἡ ἱστορία παρὰ τοις....
Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι ενώ τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν με τις κορδέλες και τα υφαντικά εργαλεία, ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ενθουσιάστηκε με το σπαθί, το τόξο και τα βέλη, και αποδείχτηκε ετοιμοπόλεμος στον επικείμενο κίνδυνο.
Απαγορεύεται η αντιγραφή, ή αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ολική ή μερική ή περιληπτική ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου των δημοσιεύσεων του ιστολογίου, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, ή άλλο χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της συγγραφέως, σύμφωνα με το νόμο 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που ισχύουν στην Ελλάδα.
Αυτή η εργασία χορηγείται μόνον με άδεια
Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου