Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Τόναια ή Τονεία-γιορτή της Ήρας στη Σάμο



Τα Τόναια ή Τονεία ήταν γιορτή προς τιμήν της θεάς Ήρας στη Σάμο. 
Η Αδμήτη, η κόρη του Ευρυσθέως, έφυγε κρυφά από το Άργος κι ήρθε στην Σάμο. 
Στο ταξίδι της κινδύνευσε και μόλις βρέθηκε στο νησί εμφανίστηκε μπροστά της ως όραμα η θεά Ήρα. Η Αδμήτη για να ευχαριστήσει τη θεά για τη σωτηρία της, ανέλαβε την επιμέλεια του ναού της, που παλαιότερα είχε χτιστεί από τους Λέλεγες και τις Νύμφες. 
Οι Αργείοι δυσαρεστήθηκαν όταν πληροφορήθηκαν την απόδραση της και θέλησαν να την τιμωρήσουν.

Πλήρωσαν λοιπόν Τυρρηνούς πειρατές, ζητώντας τους να κλέψουν το βρέτας της θεάς 
(ξύλινο ειδώλιο-ξόανο), με την πεποίθηση πως η κλοπή αυτή θα προκαλούσε το μένος των κατοίκων της Σάμου προς την Αδμήτη, που θα τη θεωρούσαν υπεύθυνη για την κλοπή, καθώς θα αποδεικνυόταν απρόσεκτη.

Οι Τυρρηνοί αποβιβάστηκαν στον Ηραίο όρμο και καθώς ο ναός δεν είχε πόρτα, άρπαξαν το βρέτας και το έβαλαν στο πλοίο τους. 

Ενώ όμως έλυσαν τα σχοινιά και σήκωσαν άγκυρα για να αποχωρήσουν, δε μπορούσαν να σαλπάρουν. Πείστηκαν πως θεϊκή δύναμη τους κρατούσε δεμένους στο γιαλό κι έτσι έβγαλαν το ξόανο από το καράβι, παρασκεύασαν και προσέφεραν ψαιστά 
(κριθαρόπιτες με λάδι και μέλι) για να κατευνάσουν το μένος της θεάς κι αποχώρησαν τρομαγμένοι.
Το πρωί η Αδμήτη, έντρομη διαπίστωσε την κλοπή του ξόανου. 
Ειδοποίησε τους κατοίκους κι όλοι το αναζητούσαν.

Το βρήκαν στην ακτή, αλλά παρά τις μεγάλες τους προσπάθειες, το βρέτας παρέμενε ακίνητο κι ήταν αδύνατη η μετακίνηση του. 

 Ως Κάρες όμως που ήταν, λαός βάρβαρος, υπέθεσαν ότι το βρέτας από μόνο του απέδρασε και για να μη φύγει και το χάσουν καθώς βράδιαζε, έπλεξαν με μακριά σχοινιά λυγαριάς σχοινιά (τόνους), περικύκλωσαν κι έδεσαν σφιχτά το βρέτας και το φύλαγαν εκεί μέχρι που ήρθε στην παραλία η ιέρεια Αδμήτη.


Μόλις έφτασε η Αδμήτη στην ακτή, έλυσε το βρέτας, το εξάγνισε και το τοποθέτησε και πάλι στο βάθρο του. 
Από τότε, κάθε χρόνο εις ανάμνησιν του γεγονότος γιόρταζαν τα Τόναια ή Τόνεια.

Η ιέρεια κατέβαινε στην παραλία, και έλυε με τις συνήθεις ευχές το άγαλμα που το είχαν δεμένο από το απόγευμα (δειλινό), την ώρα που έδυε ο ήλιος. Αφού έλυνε τους τόνους (σχοινιά), το έπαιρνε μαζί της και το οδηγούσε με μεγαλειώδη πομπή και παρατάξεις στην ακρογιαλιά, το εξάγνιζε, βουτώντας τα κλαδιά της λυγαριάς σε θαλασσινό νερό (καθαρμός) το ράντιζε, πρόσφερε ψαιστά στη θεά  προς εξιλέωση όλων κι έπειτα με πομπή το βρέτας επέστρεφε και πάλι στο ναό, οπότε  και τελείωνε η γιορτή.

Επίσης παρασκεύαζαν γλυκά ψαιστά που μοιράζονταν σε όλους τους πολίτες που παρακολούθησαν την τελετή.

Η γιορτή έλαβε το όνομα Τονεία από τα τόνια όργανα, δηλαδή τα εργαλεία που είναι κατάλληλα για τέντωμα σχοινιών.


Ενώ το όνομα Τόναια  ή Τοναία που σημαίνει αυτά που έχουν δυνατή φωνή....το οφείλει στο γεγονός πως όλοι οι κάτοικοι μαζί πρόθυμα, με ένταση και ηχητική συμφωνία αφαίρεσαν τα κλαδιά λυγαριάς που περιέβαλλαν το βρέτας της θεάς, όταν η Αδμήτη ζήτησε να τη βοηθήσουν να το απελευθερώσει από τα δεσμά του.


Οι Κάρες ως δεισιδαίμονες που ήταν, μετά τον εξαγνισμό του ξόανου, πήγαν και ζήτησαν χρησμό από τον Απόλλωνα, από το μαντείο του θεού στην Ύβλα (στην Σικελία).

Ο θεός χρησμοδότησε να πληρώσουν οικειοθελώς και δίχως δυσαρέσκειες μια ποινή.

Έτσι, όρισε να φορούν οι Κάρες στεφάνια από λυγαριά και να δένουν σφικτά με αυτά τα κεφάλια τους, ακριβώς όπως με κλαδιά λυγαριάς σφικτά είχαν αιχμαλωτίσει το ξόανο της θεάς.



Τους ζήτησε επίσης να καταργήσουν όλα τα άλλα είδη στεφάνων, εκτός εκείνων που κατασκευάζονταν από δάφνη. 

Τη δάφνη ο θεός την έδινε ως δώρο σε όσους λάτρευαν τη θεά Ήρα. 
Αν ακολουθήσετε πιστά το χρησμό δε θα ζημιωθείτε ήταν η οδηγία του θεού. 
Αν στα γλέντια σας υποστείτε την ποινή που σας ταιριάζει για χάρη της θεάς, όλα θα οδεύουν σωστά. Οι Κάρες από τότε φορούσαν στεφάνι λυγαριάς κι επέτρεπαν σε όσους λάτρευαν τη θεά να φορούν δάφνινο στεφάνι.




Απαγορεύεται η αντιγραφή, ή αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ολική ή μερική ή περιληπτική ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου των δημοσιεύσεων του ιστολογίου, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, ή άλλο χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της συγγραφέως, σύμφωνα με το νόμο 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που ισχύουν στην Ελλάδα.

Creative Commons License

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Κλέοβις καὶ Βίτων




* φωτογραφία από το αρχείο της Wikimedia Commons

….Κλέοβιν καὶ Βίτωνα, τὸ γένος Ἀργείους, οἵτινες
τῆς μητρὸς αὐτῶν Θεανοῦς ἢ Κυδίππης ἱερωμένης…..



Ο Κλέοβις και ο Βίτων ήταν δυό αδέλφια από το Άργος.

Η μητέρα τους Θεανώ ή Κυδίππη, ήταν ιέρεια της θεάς Ήρας.

Για να τελέσει εγκαίρως η μητέρα τους τα καθήκοντας της ως ιέρεια, τα δυο αδέλφια ζώθηκαν την άμαξα, δεικνύοντας ευσέβεια και προς τη θεά και προς τη μητέρα τους, γεγονός που τους καταξίωσε και άφησε αθάνατα τα ονόματα τους στην ιστορία.



Οι Αργείοι για να τιμήσουν τους άριστους άνδρες, 
κατασκεύασαν κι ανέθεσαν την εικόνα τους στους Δελφούς.



Ἀργεῖοι δέ σφεων εἰκόνας ποιησάμενοι

ἀνέθεσαν ἐς Δελφοὺς ὡς ἀνδρῶν ἀρίστων γενομένων.»



Ο Πλούταρχος γράφει:



Πρώτα πρέπει να σου διηγηθώ για τον Κλέοβη και τον Βίτωνα, τους Αργείους νεαρούς .



Λένε, ότι η μητέρα τους ήταν ιέρεια της θεάς.

Επειδή έπρεπε να πάει στο ναό και τα μουλάρια της απήνης (άμαξας) καθυστερούσαν κι εκείνη βιαζόταν, αυτοί ζώθηκαν την άμαξα κι οδήγησαν τη μητέρα τους στο ναό. Εκείνη υπερευχαριστημένη, για την ευσέβεια των γιων της, ευχήθηκε να τους χαρίσει η θεά τα καλύτερα από όσα μπορούν να δοθούν στους ανθρώπους. Αυτοί αποκοιμήθηκαν και πλέον δεν ξύπνησαν, χαρίζοντας τους η θεά θάνατο ως αμοιβή για την ευσέβεια τους.



Πρῶτα δή σοι τὰ περὶ Κλέοβιν καὶ Βίτωνα τοὺς Ἀργείους νεανίσκους διηγήσομαι. φασὶ γὰρ τῆς μητρὸς αὐτῶν ἱερείας οὔσης τῆς Ἥρας ἐπειδὴ τῆς εἰς τὸν νεὼν ἀναβάσεως ἧκεν ὁ καιρός, τῶν ἑλκόντων τὴν ἀπήνην ὀρέων ὑστερησάντων καὶ τῆς ὥρας ἐπειγούσης, τούτους ὑποδύντας ὑπὸ τὴν ἀπήνην ἀγαγεῖν εἰς τὸ ἱερὸν τὴν μητέρα, τὴν δ' ὑπερησθεῖσαν τῇ τῶν υἱῶν εὐσεβείᾳ κατεύξασθαι τὸ κράτιστον αὐτοῖς παρὰ τῆς θεοῦ δοθῆναι τῶν ἐν ἀνθρώποις, τοὺς δὲ κατακοιμηθέντας μηκέτ' ἀναστῆναι, τῆς θεοῦ τὸν θάνατον αὐτοῖς τῆς εὐσεβείας ἀμοιβὴν δωρησαμένης.

Κλέοβις καὶ Βίτων Museo Nazionale Romano


Ο Πλούταρχος στο βίο του Σόλωνα αναφέρει ότι όταν ο

Κροίσος ρώτησε τον Σόλωνα αν γνωρίζει και κάποιον άλλον άνθρωπο μετά τον Τέλλο που να είναι ευτυχισμένος, εκείνος ανέφερε τα δυο αδέλφια Κλέοβη και Βίτωνα.
(Ο Τέλλος πολέμησε γενναία και έχασε τη ζωή του στη μάχη για την πατρίδα)



……Ο Σόλων του απάντησε ότι γνωρίζει τον Κλέοβη και τον Βίτωνα, άνδρες έξοχους για την αδελφική τους αγάπη και την αγάπη για τη μητέρα τους, οι οποίοι ζώθηκαν το ζυγό της άμαξας, διότι καθυστερούσαν τα βόδια, μετέφεραν τη μητέρα τους στο ναό της Ήρας, καλότυχη και γεμάτη χαρά. Στη συνέχεια τα δυο αδέλφια πρόσφεραν θυσία κι ήπιαν, δίχως να ξυπνήσουν την επόμενη μέρα, αλλά πέθαναν ανώδυνα και δίχως λύπη, με ένδοξο θάνατο. Κι ο Κροίσος τότε οργισμένος είπε: δε μας κατατάσσεις μεταξύ των ευτυχισμένων ανθρώπων;

(απορούσε πως ήταν δυνατόν να είναι ευτυχείς οι άνθρωποι δίχως πλούτη.)



….πάλιν δὲ τοῦ Σόλωνος εἰπόντος εἰδέναι καὶ Κλέοβιν καὶ Βίτωνα, φιλαδέλφους καὶ φιλομήτορας διαφερόντως ἄνδρας, οἳ τὴν μητέρα τῶν βοῶν βραδυνόντων ὑποδύντες αὐτοὶ τῷ ζυγῷ τῆς ἁμάξης ἐκόμισαν πρὸς τὸ τῆς Ἥρας ἱερόν, εὐδαιμονιζομένην ὑπὸ τῶν πολιτῶν καὶ χαίρουσαν, εἶτα θύσαντες καὶ πιόντες οὐκέτι μεθ' ἡμέραν ἀνέστησαν, ἀλλὰ τεθνηκότες ἀναλγῆ καὶ ἄλυπον ἐπὶ δόξῃ τοσαύτῃ θάνατον ὤφθησαν, ‘ἡμᾶς δ'’ εἶπεν ἤδη πρὸς ὀργὴν ὁ Κροῖσος ‘εἰς οὐδένα τίθης εὐδαιμόνων ἀριθμὸν ἀνθρώπων;

ελεύθερη απόδοση κειμένων: Ματσιαρόκου Χρυσούλα


* Τα μνημειακά αρχαϊκά αγάλματα των δυο κούρων κατασκευάσθηκαν από τον Αργείο γλύπτη (Πολυ)μήδη, το όνομα του οποίου έχει χαραχθεί σε επιγραφή, που δεν σώζεται ολόκληρη.

[ΠΟΛΥ]ΜΕΔΕΣ ΕΠΟΙΗΣΕ ΑΡΓΕΙΟΣ

Οι κούροι είναι αφιέρωμα των Αργείων στον Απόλλωνα. 
Σμιλεύτηκαν σε παριανό μάρμαρο τον 6ο π.Χ αιώνα κι αποτελούν τυπικό δείγμα της αρχαϊκής γλυπτικής.

Βρέθηκαν στους Δελφούς, στο Ιερό του Απόλλωνα κι έχουν ύψος 1,97μ.

Οι περισσότεροι μελετητές συγκλίνουν στην άποψη πως τα αγάλματα ταυτίζονται με τον Κλέοβη και τον Βίτωνα.

Αυτή η εργασία χορηγείται μόνον με άδεια
Creative Commons License

Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Απαγορεύεται η αντιγραφή, ή αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ολική ή μερική ή περιληπτική ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου των δημοσιεύσεων του ιστολογίου, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, ή άλλο χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της συγγραφέως, σύμφωνα με το νόμο 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που ισχύουν στην Ελλάδα.



Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Ήραια ή Ηραία ή Εκατόμβαια



Πρώτη η Ιπποδάμεια συνέστησε τα Ήραια, 
για το γάμο της με τον Πέλοπα, 
γιορτή αφιερωμένη στην Ήρα, 
για να τιμήσει τη θεά του γάμου.

 Έτσι η πόλη στολιζόταν πάντοτε με άφθονα άνθη σε γιρλάντες προς τιμήν του γάμου της θεάς.


Η Ιπποδάμεια λοιπόν, μάζεψε δεκαέξι γυναίκες και τον αγώνα κέρδισε η ίδια, άλλοι ως νικήτρια παρουσιάζουν την Χλωρίδα, την κόρη του Αμφίονα και 
πρώτο έπαθλο σε αυτούς τους αγώνες ήταν το μήλο, 
διότι ήταν το δώρο της θεάς Γαίας στους γάμους του Διός με την Ήρα.

[Το μήλο,  που έμεινε στη λαϊκή μας παράδοση μέχρι σήμερα,

όπου μπηγμένο στο φλάμπουρο (σημαία)

είναι πρωταρχικό σύμβολο έρωτα και γάμου. (γονιμικό σύμβολο)
 
 Στην αρχαία Ελλάδα ο ερωτευμένος έδινε στην αγαπημένη του ένα μήλο, αν αυτή του το γύριζε δαγκωμένο, ήταν απόδειξη πως κι αυτή τον αγαπούσε, διαφορετικά σήμαινε πως τον αγνοεί….
 

Τῷ μήλῳ βάλλω σε· σὺ δ΄ εἰ μὲν ἑκοῦσα φιλεῖς με͵

δεξαμένη τῆς σῆς παρθενίης μετάδος͵

εἰ δ΄ ἄρ΄ ὃ μὴ γίγνοιτο νοεῖς͵ τοῦτ΄ αὐτὸ λαβοῦσα

σκέψαι τὴν ὥρην ὡς ὀλιγοχρόνιος.

  

(Παλατινή Ανθολογία, V 79)

 

Σου πετώ το μήλο' κι αν μ' αγαπάς, 

δέξου το να μου χαρίσεις την αγνότητα σου.

Αν, ο μη γένοιτο αλλιώς σκέφτεσαι, πάρ’ το 

και σκέψου πως γρήγορα κυλά ο χρόνος.


μῆλον ἐγώ. βάλλει με φιλῶν σέ τις· ἀλλ΄ ἐπίνευσον͵

Ξανθίππη· κἀγὼ καὶ σὺ μαραινόμεθα.

 

(Παλατινή Ανθολογία, V 80)


μήλο είμαι, στο πετά κάποιος που σ΄ αγαπά, αλλά γνέψε.

Ξανθίππη, κι εγώ κι εσύ μαραινόμαστε.


Ήθη κι έθιμα με βαθύτατες ρίζες που μέχρι τις μέρες μας μένουν αναλλοίωτα, αν  και δεν τους δίνουμε την πρέπουσα σημασία, παρασυρόμενοι από αλλότρια έθιμα πέραν του Ατλαντικού που ως σειρήνες μας καλούν να τα ακολουθήσουμε, αλλά κι αυτά αποδεδειγμένα έχουν αρχαιοελληνικές ρίζες που έχουν ξεχαστεί.

Το δημοτικό τραγούδι της Μακεδονία μας λέει:

«μήλο μου κόκκινο, ρόιδο γραμμένο, γιατί με μάρανες τον πικραμένο»……..

Το παιδικό τραγουδάκι, απλοϊκά και με σοφία,

διδάσκει «κρυφά» το έθιμο, λέγοντας:

Ένα, δύο, τρία, πήγα στην κυρία

μού `δωσε ένα μήλο, μήλο δαγκωμένο

το δάγκωσε η κόρη κι έκανε αγόρι…….


Σπάνια συγκρίνουμε γεγονότα του χθες με το σήμερα, αλλά όταν το επιχειρούμε όλα έρχονται και κουμπώνουν τέλεια, σαν να μην πέρασε μια μέρα!!! Ξεφύγαμε λιγάκι αλλά νομίζω πως αξίζει ο κόπος καθώς όλα είναι τόσο όμορφα δεμένα μεταξύ τους κι έχουν τη σημασία τους στην παράδοση και τα έθιμα του τόπου μας.]

Τα Ήραια τελούνταν κάθε τρία χρόνια και αργότερα κάθε πέντε χρόνια κατά το μήνα Εκατομβαιώνα, που σήμερα αντιστοιχεί στα μέσα Ιουνίου με αρχές Ιουλίου, γενέθλιο μήνα της θεάς,  που κάθε φορά που λουζόταν στο Λούσιο ποταμό αποκτούσε και πάλι την παρθενία της.   

Η Ήρα είναι η νοητή ύλη ( ο αιθήρ) που δημιουργεί συνεχώς,  

που μένει πάντα νέα (Juno), γι' αυτό είναι πάντα αγνή και δημιουργική.

Αργότερα ναός της θεάς Ήρας κατασκευάστηκε στην Ηλεία, όταν βασιλιάς ήταν ο Όξυλος.

Δεκαέξι γυναίκες της Ηλείας, μιμούμενες τις δεκαέξι πρώτες γυναίκες που τέλεσαν τα πρώτα Ήραια,  ύφαιναν για πέντε συνεχή έτη τον πέπλο της θεάς Ήρας και συνέστησαν και αγώνα αφιερωμένο στη θεά. Αυτός ήταν κι ο πρώτος αγώνας που αφιερώθηκε στη θεά, μετά από πολλά χρόνια από τότε που η Ιπποδάμεια τέλεσε τα πρώτα Ήραια, γι’ αυτό κι οι γυναίκες υπηρετούσαν τη Θεά, εις ανάμνησιν των πρώτων αγώνων που τέλεσε η κόρη του Οινόμαου (Ιπποδάμεια),

κι ήταν αγώνας δρόμου μεταξύ παρθένων ανεξαρτήτου ηλικίας. 
Πρώτα αγώνας των νεοτάτων παρθένων, μετά των νεώτερων σε ηλικία και στο τέλος των πρεσβυτέρων (μεγαλυτέρων). Όλες είχαν χαλαρά τα μαλλιά, χυμένα στους ώμους, φορούσαν χιτώνα κοντό, λίγο πάνω από το γόνατο, που ήταν ριχτός στον έναν μόνον ώμο, αφήνοντας να φαίνεται γυμνός ο δεξιός μαστός τους.

Καθώς έτρεχαν στο «Ὀλυμπικὸν στάδιον»,  πολλές άφηναν να πέσει ο χιτώνας τους.

Τις νικήτριες στεφάνωναν με κλαδιά ελιάς, έγραφαν τα ονόματα τους σε εικόνες που αν ήθελαν τις τοποθετούσαν ως ανάθημα στο ξόανο της θεάς,  τους μοίραζαν κομμάτια κρέατος από τις θυσίες προς τη θεά. Οι αγώνες αυτοί γινόταν κάθε πέντε χρόνια.

Αυτοί ήταν αγώνες όπου λάμβαναν μέρος γυναίκες.

Αργότερα σε πολλά μέρη της Ελλάδος, όπου υπήρχαν ναοί της θεάς, οι αγώνες ήταν γυμνικοί ανδρών και τα αγωνίσματα ήταν:

(δρόμος, στάδιο, οπλίτης, δόλιχος, πένταθλο), 
αλλά και ιππικοί, μουσικοί και δραματικοί αγώνες και αρματοδρομίες.

Τα Ήραια ήταν και γιορτή των Ελλήνων στο Άργος, προς τιμήν της Ήρας.


«Ἐν τῷ Ἄργει πανήγυρίς ἐστι τῆς Ἥρας τὰ λεγόμενα Ἥραια ἢ Ἑκατόμβαια».


Κατά την πανήγυρη (αρχαία λέξη που σημαίνει εορτασμό), η ιέρεια της θεάς, εξέρχονταν από την πόλη με άμαξα που την έσερναν δύο λευκοί ταύροι και με μεγάλη πομπή και παράταξη, της οποίας ηγούνταν εκατό βόδια, πήγαινε στο ναό που βρίσκονταν έξω από την πόλη, πάνω σε λόφο. Εκεί θυσίαζε Εκατόμβη, δηλαδή εκατό βόδια και το κρέας τους, σύμφωνα με το έθιμο, μοιράζονταν στους πολίτες που παρακολουθούσαν την τελετή.


….θύονται γὰρ ἑκατὸν βόες τῇ θεῷ.



Ως έπαθλο των αγώνων, δίδονταν στους αθλητές χαλκός,

όχι όμως ακατέργαστος χαλκός, «οὐκ ἀργὸν χαλκὸν»,

αλλά χάλκινα σκεύη όπως τρίποδες, λέβητες,

κρατήρες, ασπίδες και στεφάνι από μυρσίνη.


τὸ δὲ ἔπαθλον τῶν ἀγώνων χαλκῆ ἀσπὶς καὶ στέφανος ἐκ μυρσίνης


Οι αγώνες κατά την γιορτή των Ηραίων γινόταν προς ανάμνησιν του βασιλιά Αρχίνου, που πρώτος συνέστησε τον αγώνα, επιφορτισμένος και με την κατασκευή όπλων.   
Από τότε επικράτησε και το συνήθειο να δωρίζονται όπλα ή χάλκινα σκεύη.


Ο βασιλιάς Αρχίνος έδωσε εντολή να κατασκευαστούν νέα όπλα και να μοιραστούν στους πολίτες. Ο κάθε πολίτης για το νέο όπλο που λάμβανε, παρέδιδε το παλιό του. 
Όλα τα παλιά όπλα έγιναν αφιερώματα στους θεούς.


….καινὸν ὅπλον ἑκάστῳ τῶν πολιτῶν διδοὺς τὸ παλαιὸν
ἐλάμβανεν ὡς ἀναθήσων τοῖς θεοῖς·





Αυτή η εργασία χορηγείται μόνον με άδεια
Creative Commons License

Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Μη εισαγόμενο.

Απαγορεύεται η αντιγραφή, ή αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή ολική ή μερική ή περιληπτική ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου των δημοσιεύσεων του ιστολογίου, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, ή άλλο χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια της συγγραφέως, σύμφωνα με το νόμο 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, που ισχύουν στην Ελλάδα.