Ἥρης, θυμίαμα ἀρώματα
Κυανέοις κόλποισιν ἐνημένη, ἠερόμορφε,
Ἥρη παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα,
ψυχοτρόφους αὔρας θνητοῖς παρέχουσα προσηνεῖς,
ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε.
χωρὶς γὰρ σέθεν οὐδὲν ὅλως ζωῆς φύσιν ἔγνω
κοινωνεῖς γὰρ ἅπασι κεκραμένη ἠέρι σεμνῷ
πάντων γὰρ κρατέεις μούνη πάντεσσί τ' ἀνάσσεις
ἠερίοις ῥοίζοισι τινασσομένη κατὰ χεῦμα.
ἀλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια,
ἔλθοις εὐμενέουσα καλῷ γήθοντι προσώπῳ.
Ήρας θυμίαμα και αρώματα
Σε κυανούς κόλπους καθισμένη, αερόμορφη Ήρα,
παμβασίλεια, μακάρια σύζυγε του Δία,
που παρέχεις στους θνητούς ψυχοτρόφους χρήσιμες αύρες
μητέρα των βροχών, τροφέ ανέμων,
παντογένεθλη ( εσύ που γέννησες τα πάντα)
διότι δίχως εσένα δεν γνωρίζω να υπάρχει ζωή
μετέχεις σε όλα ανακατεμένη με θεϊκό αέρα,
διότι μόνη κρατάς τα πάντα,
σ' όλα δεσπόζεις μ' αέρινες κινήσεις σε ρεύματα,
αλλά μακάρια θεά πολυώνυμη, παμβασίλεια
ας έλθεις ευνοϊκή με ωραίο χαρούμενο πρόσωπο.
(απόδοση στίχων: Ματσιαρόκου Χρυσούλα)
ΟΡΦΕΩΣ ΥΜΝΟΣ 40
Δήμητρος Ἐλευσινίας, θυμίαμα στύρακα
Δηώ, παμμήτειρα θεά, πολυώνυμε δαῖμον,
σεμνὴ Δήμητερ, κουροτρόφε, ὀλβιοδῶτι,
πλουτοδότειρα θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα,
εἰρήνηι χαίρουσα καὶ ἐργασίαις πολυμόχθοις,
σπερμεία, σωρῖτι, ἀλωαία, χλοόκαρπε,
ἣ ναίεις ἁγνοῖσιν Ἐλευσῖνος γυάλοισιν,
ἱμερόεσσ', ἐρατή, θνητῶν θρέπτειρα προπάντων,
ἡ πρώτη ζεύξασα βοῶν ἀροτῆρα τένοντα
καὶ βίον ἱμερόεντα βροτοῖς πολύολβον ἀνεῖσα,
αὐξιθαλής, Βρομίοιο συνέστιος, ἀγλαότιμος,
λαμπαδόεσσ', ἁγνή, δρεπάνοις χαίρουσα θερείοις
σὺ χθονία, σὺ δὲ φαινομένη, σὺ δε πᾶσι προσηνής
εὔτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα,
ἅρμα δρακοντείοισιν ὑποζεύξασα χαλινοῖς
ἐγκυκλίοις δίναις περὶ σὸν θρόνον εὐάζουσα,
μουνογενής, πολύτεκνε θεά, πολυπότνια θνητοῖς,
ἧς πολλαὶ μορφαί, πολυάνθεμοι, ἱεροθαλεῖς.
ἐλθέ, μάκαιρ', ἁγνή, καρποῖς βρίθουσα θερείοις,
εἰρήνην κατάγουσα καὶ εὐνομίην ἐρατεινὴν
καὶ πλοῦτον πολύολβον, ὁμοῦ δ' ὑγίειαν ἄνασσαν.
Δήμητρος Ἐλευσινίας, θυμίαμα στύρακα
Δηώ, μητέρα των πάντων, θεά πολυώνυμη δαίμονα,
Σεμνή Δήμητρα, παιδοτρόφε, που παρέχεις πλούτο κι ευτυχία, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα, που χαίρεσαι στην ειρήνη και στις πολύμοχθες εργασίες,
προστάτιδα των σπερμάτων, που παρέχεις γεννήματα,
προστάτιδα της συγκομιδής του αλωνίσματος και των χλωρών καρπών,
που κατοικείς στις αγνές κοιλάδες της Ελευσίνας, πολυπόθητε,
αγαπητή, τροφέ θνητών,
εσύ πρώτη έζευξες τον αυχένα των καματερών βοδιών (για καλλιέργεια)
και χάρισες περιπόθητο βίο στους θνητούς τους πανευτυχείς,
συντελείς στην αύξηση των φυτών, είσαι σύνοικος του Βρομίου (Διόνυσου), λαμπροτιμημένη, αγνή, χαίρεσαι με τα θερινά δρεπάνια.
Εσύ χθόνια (κάτω από τη γη) αλλά και φανερή, εσύ σε όλους προσιτή,
αγαθή προς τα τέκνα σου, εσύ που αγαπάς τα παιδιά,
σεμνή, κόρη που τρέφεις τα παιδιά,
έζευξες άρμα δρακόντων με χαλινάρια,
οπαδών που κραυγάζουν γύρω από το θρόνο σου με κυκλικούς χορούς.
Θεά μονογενή, θεά πολύτεκνε, πολυσέβαστη στους θνητούς,
με πολλές πολυάνθεμες και ιεροθηλείς μορφές.
Έλα μακάρια, αγνή, που βρίθεις από καλοκαιρινούς καρπούς,
φέρε ειρήνη και ευνομία πολυπόθητη και πλούτο πολυευτυχισμένο,
μαζί με αυτά και την βασίλισσα υγεία.
απόδοση στίχων: Ματσιαρόκου Χρυσούλα
Ορφικός Ύμνος Γῆς (26)
Γῆς, θυμίαμα πᾶν σπέρμα πλὴν κυάμων καὶ ἀρωμάτων
Γαῖα θεά, μῆτερ μακάρων θνητῶν τ' ἀνθρώπων,
πάντροφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα,
αὐξιθαλής, φερέκαρπε, καλαῖς ὥρῃσι βρύουσα•
ἕδρανον ἀθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη,
ἣ λοχίαις ὠδῖσι κύεις καρπὸν πολυειδῆ•
ἀιδίη, πολύσεπτε, βαθύστερν', ὀλβιόμοιρε,
ἡδυπνόοις χαίρουσα χλόαις, πολυάνθεμε δαῖμον,
ὀμβροχαρής, περὶ τὴν κόσμος πολυδαίδαλος ἄστρων
εἱλεῖται φύσει ἀενάῳ καὶ ῥεύμασι δεινοῖς•
ἀλλά, μάκαιρα θεά, καρποὺς αὔξοις πολυγηθεῖς,
εὐμενὲς ἦτορ ἔχουσα, σὺν εὐόλβοισιν ἐν ὥραις.
Ορφικός Ύμνος ΓΗΣ 26
Γαία θεά, μητέρα θεών και των θνητών ανθρώπων,
πάντροφε, πανδώτειρα (που τρέφεις και δίδεις τα πάντα)
τελεσφόρε, παντολέτειρα
(που τα πάντα τελειοποιείς και τα πάντα θανατώνεις)
που φέρεις και αυξάνεις τους καρπούς,
γεμάτη καλές εποχές, θεμέλιο του αθανάτου κόσμου,
πολυποίκιλη κόρη που κυοφορείς ποικίλους καρπούς με ωδίνες,
αιώνια πολυσέβαστη, βαθύστερνη καλότυχη,
που χαίρεσαι στις μυρωδάτες χλόες,
πολυάνθεμη θεά, αγαπάς τη βροχή,
γύρω σου πολυδαίδαλος κόσμος άστρων περιστρέφεται αέναα (διαρκώς)
και δίνες ρευμάτων, αλλά μακάρια θεά,
αύξησε τους καρπούς προξένησε μας χαρά,
με φιλεύσπλαχνη καρδιά και πλούσιες εποχές.
Απόδοση στίχων: Ματσιαρόκου Χρυσούλα