Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Ἥρης, θυμίαμα ἀρώματα (Ορφικός ύμνος)


ρης, θυμαμα ρματα

Κυανοις κλποισιν νημνη, ερμορφε,
ρη παμβασλεια, Δις σλλεκτρε μκαιρα,
ψυχοτρφους αρας θνητος παρχουσα προσηνες,
μβρων μν μτηρ, νμων τροφ, παντογνεθλε.
χωρς γρ σθεν οδν λως ζως φσιν γνω
κοινωνες γρ πασι κεκραμνη ἠέρι σεμν
πντων γρ κρατεις μονη πντεσσ τ' νσσεις
εροις οζοισι τινασσομνη κατ χεμα.
λλ, μκαιρα θε, πολυνυμε, παμβασλεια,
λθοις εμενουσα καλ γθοντι προσπ.

Ήρας θυμίαμα και αρώματα

Σε κυανούς κόλπους καθισμένη, αερόμορφη Ήρα,
παμβασίλεια, μακάρια σύζυγε του Δία,
που παρέχεις στους θνητούς ψυχοτρόφους χρήσιμες αύρες
μητέρα των βροχών, τροφέ ανέμων,
παντογένεθλη ( εσύ που γέννησες τα πάντα)
διότι δίχως εσένα δεν γνωρίζω να υπάρχει ζωή
μετέχεις σε όλα ανακατεμένη με θεϊκό αέρα,
διότι μόνη κρατάς τα πάντα,
σ' όλα δεσπόζεις μ' αέρινες κινήσεις σε ρεύματα,
αλλά μακάρια θεά πολυώνυμη, παμβασίλεια
ας έλθεις ευνοϊκή με ωραίο χαρούμενο πρόσωπο.

(απόδοση στίχων: Ματσιαρόκου Χρυσούλα)

ΟΡΦΕΩΣ ΥΜΝΟΣ Δήμητρος Ἐλευσινίας,


ΟΡΦΕΩΣ ΥΜΝΟΣ 40

Δμητρος λευσινας, θυμαμα στρακα

Δη, παμμτειρα θε, πολυνυμε δαμον,
σεμν Δμητερ, κουροτρφε, λβιοδτι,
πλουτοδτειρα θε, σταχυοτρφε, παντοδτειρα,
ερνηι χαρουσα κα ργασαις πολυμχθοις,
σπερμεα, σωρτι, λωαα, χλοκαρπε,
ναεις γνοσιν λευσνος γυλοισιν,
μερεσσ', ρατ, θνητν θρπτειρα προπντων,
πρτη ζεξασα βον ροτρα τνοντα
κα βον μερεντα βροτος πολολβον νεσα,
αξιθαλς, Βρομοιο συνστιος, γλατιμος,
λαμπαδεσσ', γν, δρεπνοις χαρουσα θερεοις
σ χθονα, σ δ φαινομνη, σ δε πσι προσηνς
ετεκνε, παιδοφλη, σεμν, κουροτρφε κορα,
ρμα δρακοντεοισιν ποζεξασα χαλινος
γκυκλοις δναις περ σν θρνον εὐάζουσα,
μουνογενς, πολτεκνε θε, πολυπτνια θνητος,
ς πολλα μορφα, πολυνθεμοι, εροθαλες.
λθ, μκαιρ', γν, καρπος βρθουσα θερεοις,
ερνην κατγουσα κα ενομην ρατεινν
κα πλοτον πολολβον, μο δ' γειαν νασσαν.


Δμητρος λευσινας, θυμαμα στρακα


Δηώ, μητέρα των πάντων, θεά πολυώνυμη δαίμονα,
Σεμνή Δήμητρα, παιδοτρόφε, που παρέχεις πλούτο κι ευτυχία, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα, που χαίρεσαι στην ειρήνη και στις πολύμοχθες εργασίες,
προστάτιδα των σπερμάτων, που παρέχεις γεννήματα,
προστάτιδα της συγκομιδής του αλωνίσματος και των χλωρών καρπών,
που κατοικείς στις αγνές κοιλάδες της Ελευσίνας, πολυπόθητε,
αγαπητή, τροφέ θνητών,
εσύ πρώτη έζευξες τον αυχένα των καματερών βοδιών (για καλλιέργεια)
και χάρισες περιπόθητο βίο στους θνητούς τους πανευτυχείς,
συντελείς στην αύξηση των φυτών, είσαι σύνοικος του Βρομίου (Διόνυσου), λαμπροτιμημένη, αγνή, χαίρεσαι με τα θερινά δρεπάνια.
Εσύ χθόνια (κάτω από τη γη) αλλά και φανερή, εσύ σε όλους προσιτή,
αγαθή προς τα τέκνα σου, εσύ που αγαπάς τα παιδιά,
σεμνή, κόρη που τρέφεις τα παιδιά,
έζευξες άρμα δρακόντων με χαλινάρια,
οπαδών που κραυγάζουν γύρω από το θρόνο σου με κυκλικούς χορούς.
Θεά μονογενή, θεά πολύτεκνε, πολυσέβαστη στους θνητούς,
με πολλές πολυάνθεμες και ιεροθηλείς μορφές.
Έλα μακάρια, αγνή, που βρίθεις από καλοκαιρινούς καρπούς,
φέρε ειρήνη και ευνομία πολυπόθητη και πλούτο πολυευτυχισμένο,
μαζί με αυτά και την βασίλισσα υγεία.

απόδοση στίχων: Ματσιαρόκου Χρυσούλα

Ορφικός Ύμνος Γῆς


Ορφικός Ύμνος  Γς (26)

Γς, θυμαμα πν σπρμα πλν κυμων κα ρωμτων

Γα
α θε, μτερ μακρων θνητν τ' νθρπων,
π
ντροφε, πανδτειρα, τελεσφρε, παντολτειρα,
α
ξιθαλς, φερκαρπε, καλας ρσι βρουσα•
δρανον θαντου κσμου, πολυποκιλε κορη,
λοχαις δσι κεις καρπν πολυειδ
ιδη, πολσεπτε, βαθστερν', λβιμοιρε,
δυπνοις χαρουσα χλαις, πολυνθεμε δαμον,
μβροχαρς, περ τν κσμος πολυδαδαλος στρων
ε
λεται φσει ενάῳ κα εμασι δεινος•
λλ, μκαιρα θε, καρπος αξοις πολυγηθες,
ε
μενς τορ χουσα, σν εὐόλβοισιν ν ραις.


Ορφικός Ύμνος ΓΗΣ 26

Γαία θεά, μητέρα θεών και των θνητών ανθρώπων,
πάντροφε, πανδώτειρα (που τρέφεις και δίδεις τα πάντα)
τελεσφόρε, παντολέτειρα
(που τα πάντα τελειοποιείς και τα πάντα θανατώνεις)
που φέρεις και αυξάνεις τους καρπούς,
γεμάτη καλές εποχές, θεμέλιο του αθανάτου κόσμου,
πολυποίκιλη κόρη που κυοφορείς ποικίλους καρπούς με ωδίνες,
αιώνια πολυσέβαστη, βαθύστερνη καλότυχη,
που χαίρεσαι στις μυρωδάτες χλόες,
πολυάνθεμη θεά, αγαπάς τη βροχή,
γύρω σου πολυδαίδαλος κόσμος άστρων περιστρέφεται αέναα (διαρκώς)
και δίνες ρευμάτων, αλλά μακάρια θεά,
αύξησε τους καρπούς προξένησε μας χαρά,
με φιλεύσπλαχνη καρδιά και πλούσιες εποχές.

Απόδοση στίχων: Ματσιαρόκου Χρυσούλα