Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Αλακάτα (ποίημα Ήριννας)




ΑΛΑΚΑΤΑ(?)

τουτόθεν εἰς Ἀίδαν κενεὰ διανήχεται ἀχώ·
σιγὰ δ' ἐν νεκύεσσι, τὸ δὲ σκότος ὄσσε κατέρρει
col I huius columnae perierunt sex uersus.
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] ἐοίσ̣[α]ς
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]ε κώρας
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]σ̣ι νύμφαι·
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]ελάννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χε]λ̣ύννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]α φύλλοις
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μ]α̣λάσσ̣ει·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σε]λ̣άνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἀμ]νίδ̣α πέξα[ι]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἐς βαθ]ὺ̣ κῦμα
col. II
1b.15
[λε]υκᾶν μαινομέν[οισιν ἐσάλατο π]ο̣σ̣σ̣ὶ̣ν̣ ἀφ' ἵ[π]π̣ω̣[ν]·’
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
[τα]ῦ̣τά τῠ, Βαυκὶ τάλαι[να, βαρὺ στονα]χεῖσα γόημ[ι]·
[τα]ῦτά μοι ἐν κρα[δίαι ⏔ –⏔] παίχνια κεῖται
1b.20
θέρμ' ἔτι· τῆν[α δὲ τοῖσιν ἀθ]ύ̣ρ̣ομες ἄνθρακες ἤδη,
δαγύ[δ]ων τε χ̣[ ⏑ –⏔ – ]ί̣δε̣ς ἐν θαλάμοισι
νύμ[φαι]σιν [⏔ –⏔ – ]έες· ἅ τε πὸτ ὄρθρον
μάτηρ ἀε̣[ίδοισα ⏑ –⏔ ]οισιν ἐρεί̣θο̣ις
τ̣ήνας ἦλθ[ε ⏑ –⏔ – μέ]ν̣α ἀμφ' ἁλίπαστον,
1b.25
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν.
ἁνίκα δ' ἐς [λ]έχος [ἀνδρὸς ἔβας, τ]ό̣κα πάν̣τ̣' ἐλέλασο,
ἅσσ' ἔτι̣ νηπιάσα̣[σα] τ[εᾶς παρὰ] ματρὸς ἄκουσας,
1b.30
[Β]αυκὶ φίλα· λάθα[ν...] ε[ (–)⏔ –] Ἀφρο[δ]ίτα.
τῷ τῠ κατακλαίοισα τα̣[ –⏔ – ].... λείπω·
ο̣ὐ̣ [γ]άρ μοι πόδες [ἐντὶ λιπῆν] ἄ̣π̣ο δῶμα βέβαλοι,
οὐ̣δ̣' ἐσιδῆν φαέε[σσι θέλω νέ]κυν, οὐδὲ γοᾶσαι
γυμναῖσιν χαίταισιν, [ἐπεὶ φο]ινίκεος αἰδώς
col. III
1b.35
δρύπτε[ι] μ' ἀμφι̣[χ]υ[θεῖσα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰε̣[ὶ] δὲ προπάροιθ[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἐννεα[και]δέκατος [⏔ –⏔ – ἐνιαυτός]
Ἠρ̣ίνν̣α̣[ι τ]ε φίλᾱι π[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀλακάταν ἐ[ς]ορεῖ̣[σα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
γνῶθ' ὅτι τοι κ[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀμφ[έ]λ̣ικε̣ς γελ̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ταῦτ' αἰδώς μ' [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παρθε̣[ν]ίοισι̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δερκομένα δ' ἐγ̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
καὶ χαίταν̣ αν̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πραϋλόγοι πο̣[⌊λιαί, ταὶ γήραος ἄνθεα θνατοῖς⌋]·
τῷ̣ τῠ, φίλα, φο̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκί, κατακλα̣[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
ἃν φλόγα μι̣ν τ̣[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ὠρυγᾶς ἀΐοισα̣ ο[ (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ὦ πολλὰν Ὑμέν̣[αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πολλὰ δ' ἐπιψαύ[οισα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰαῖ, Βαυκὶ τάλαιν[α, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].




Ηλακάτη

............μες στο βαθύ το κύμα

15 απ’ τ’ άσπρα τ’ άλογα με ξέφρενα πώς πήδηξες ποδάρια!

- Καλή μου, σ’ έπιασα, σου φώναξα•
και συ χελώνα εγίνης,
κι επήρες στην αυλή μας κι έτρεχες
με πήδους μια άκρη ως άλλη.

Γι’ αυτό, Βαυκίδα, κλαίω, τρισάμοιρη,
και βαριαναστενάζω,
αυτών και τώρα στη θλιμμένη μου καρδιά
κρατώ τ’ αχνάρια

20 πάντα ζεστά, μα όσα χαρήκαμε,
χρόνια παλιά, είναι στάχτη...

Στην κάμαρά μας πώς κρατούσαμε
τις κούκλες μας ανέγνοιες,
παιδιά, και νιώθαμε σα νιόπαντρες,
και με τον όρθρο νά την η μάνα,
το μαλλί που μοίραζε στις ρογιαστές δουλεύτρες,
και το παστό το κρέας σου φώναξε
να πάρεις να μοιράσεις.

25 Θυμάσαι πόσο φοβηθήκαμε
μικρές με το Μπαμπούλα,
που περπατούσε με τα τέσσερα,
κι είχε κι αυτιά μεγάλα
στην κεφαλή, και πώς παράλλαζε
κάθε φορά την όψη;
Μα ως σε κρεβάτι αντρός ανέβηκες,
λησμονηθήκαν όλα
όσα απ' τη μάνα σου απονήρευτη
παιδούλα είχες ακούσει,

30 Βαυκίδα αγάπη μου!
Τις θύμησες σου πήρεν η Αφροδίτη!
Γι’ αυτό και κλαίω πικρά•
στο ξόδι σου δεν μπορώ νά ’ρθω ωστόσο.
δεν είναι λεύτερα τα πόδια μου
να φύγω από το σπίτι,
κι ουδέ τα μάτια μου το λείψανο
να δουν ταιριάζει, κι ούτε
ν’ αφήνω τα μαλλιά μου ξέπλεκα,
το μοιρολόι να στήσω•

35 γιατί η ντροπή με δέρνει... και κοκκινίζω...

Από τη γη του κάκου ο αντίλαλος
στον Άδη κατεβαίνει•
αμίλητοι οι νεκροί, και χάνεται
στο σκότος η φωνή μας!

(Μετ. Ι. Θ. Κακριδής)


Δεν υπάρχουν σχόλια: